Guidelines for Covering Hostage-Taking Crises

Kakabasa ko lang nitong guidelines sa pagko-cover ng mga hostage-taking at natawa ako dahil obviously ay hindi ito nasunod. Baka kasi hindi ito alam ng mga media natin o sadyang matitigas lang talaga ang ulo nila. At dahil nga sa naging kontrobersyal ang naging role ng media sa naganap na madugong hostage-taking ay minarapat kong ipabasa o ilagay din ito dito sa blog.

In covering an ongoing crisis situation, journalists are advised to:

• Always assume that the hostage taker, gunman, or terrorist has access to the reporting.
• Avoid describing with words or showing with still photography and video any information that could divulge the tactics or positions of SWAT team members.
• Fight the urge to become a player in any standoff, hostage situation, or terrorist incident. Journalists should become personally involved only as a last resort and with the explicit approval of top news management and the consultation of trained hostage negotiators on the scene.
• Be forthright with viewers, listeners, or readers about why certain information is being withheld if security reasons are involved.
• Seriously weigh the benefits to the public of what information might be given out versus what potential harm that information might cause. This is especially important in live reporting of an ongoing situation.
• Strongly resist the temptation to telephone a gunman or hostage taker. Journalists generally are not trained in negotiation techniques, and one wrong question or inappropriate word could jeopardize someone’s life. Furthermore, just calling in could tie up phone lines or otherwise complicate communication efforts of the negotiators.
• Notify authorities immediately if a hostage taker or terrorist calls the newsroom. Also, have a plan ready for how to respond.
• Challenge any gut reaction to "go live" from the scene of a hostage-taking crisis, unless there are strong journalistic reasons for a live, on-the-scene report. Things can go wrong very quickly in a live report, endangering lives or damaging negotiations. Furthermore, ask if the value of a live, on-the-scene report is really justifiable compared to the harm that could occur.
• Give no information, factual or speculative, about a hostage taker’s mental condition, state of mind, or reasons for actions while a standoff is in progress. The value of such information to the audience is limited, and the possibility of such characterizations exacerbating an already dangerous situation are quite real.
• Give no analyses or comments on a hostage taker’s or terrorist’s demands. As bizarre or ridiculous (or even legitimate) as such demands may be, it is important that negotiators take all demands seriously.
• Keep news helicopters out of the area where the standoff is happening, as their noise can create communications problems for negotiators and their presence could scare a gunman to deadly action.
• Do not report information obtained from police scanners. If law enforcement personnel and negotiators are compromised in their communications, their attempts to resolve a crisis are greatly complicated.
• Be very cautious in any reporting on the medical condition of hostages until after a crisis is concluded. Also, be cautious when interviewing hostages or released hostages while a crisis continues.
• Exercise care when interviewing family members or friends of those involved in standoff situations. Make sure the interview legitimately advances the story for the public and is not simply conducted for the shock value of the emotions conveyed or as a conduit for the interviewee to transmit messages to specific individuals.
• Go beyond the basic story of the hostage taking or standoff to report on the larger issues behind the story, be it the how and why of what happened, reports on the preparation and execution of the SWAT team, or the issues related to the incident.
 

Manila policemen storm the bullet-riddled bus at the Luneta Park where a dismissed cop held hostage a group of HK tourists on Monday. Danny Pata (Prof ko dati) via gmanews.tv

Sa totoo lang malaki rin ang naging gampanin ng media sa mga nangyari sa insidenteng ito. Unang-una, si Rolando Mendoza (hostage taker) ay nakakuha marahil ng mga updates hinggil sa mga plano ng kapulisan dahil sa walang humpay na pagbabalita ng mga reporter ng iba't ibang network hinggil dito sa kabila ng kaalaman nilang may TV ang bus na kinalalagyan ng mga biktima at ni Mendoza. Hindi ko lubos maisip kung ano nga ba ang tungkulin ng media sa mga ganitong kalagayan? Ano ba ang maitutulong ng pagrereport sa plano o mga hakbangin ng pulis kung paano ito reresolbahin? Hindi ba at wala naman itong nagawa kundi palalain ang mga pangyayari? Ano ba ang inaasahan mong magagawa ng pagrereport mo nito? Mareresolba ba ang krisis dahil sa pagbabalita mo ng bawat hakbang na kulang na lang bawat hininga ng mga pulis ay ireport mo? Hindi naman di ba? Para saan ba ito? Para ipakita kung gaano naging pulpol ang kapulisan natin?

Nakakatawa pa dito ay kung paano nagpapakahirap ang mga kapulisan sa pagtatago sa hostage-taker sa kabila ng wala namang tigil na pagrereport si Ron Gagalac (ABS-CBN Network Reporter) sa bawat galaw ng assault team. Parang ang naging labas nga ay naging spy ng hostage-taker ang mga reporter. Detalyado pa naman ang bawat report nila. Feeling ko nga habang nanonood ako ng TV ay para akong nakikinig sa radyo na lahat ng galaw nila ay sinasabi.

Hindi ko naman layuning sabihing walang magandang nagawa ang midya dito. Malaki ang naitulong nila para maipaalam sa mga tao ang nangyayari. Lalo na ang TV5 na hindi talaga bumitaw. Kaso may ilan lang talagang pangyayari ang hindi na dapat talaga i-broadcast dahil makakasama pa ito. Hindi naman lahat ay dapat malaman ng manonood lalo na kung ito ay para sa kaligtasan ng karamihan. Hindi ko rin naman sinasabing ang midya ang naging sanhi ng madugong resulta ng hostage-taking. Malaking kalokohan iyon dahil kita naman na ang kapalpakan ng kapulisan ang punot dulo nito. Isang tao lang, tumagal ng halos labing tatlong oras? Sabi nga kahapon sa tweet ng isang aktibista, magaling at mayabang lang sila sa dispersal sa mga mapayapang rally, palibhasa mga sibilyan ang kaharap nila. Pero sa ganitong insidente e para silang mga walang magawa. Kitang kita sa bawat anggulo ng kamera ang  kapalpakang ginawa ng kapulisan.

Actually, isa  ako sa nag-enjoy sa coverage ng mga media natin dahil daig ko pa ang nanood ng action film na maraming bloopers. Narinig pa nga sa buong mundo na nagtawanan ang mga tao sa paligid ng biglang nagsipagdapaan ang mga pulis matapos makarinig ng sunod-sunod na putok mula sa bus. Nakakahiya na sa gitna ng krisis, nagtatawanan lang yung ibang wala namang ginawa kundi maging "usi".

Mapapansin ring isa sa mga nag-trigger sa hostage-taker na magpaputok ay ang sapilitang paghuli sa kapatid nitong si SPO2 Gregorio Mendoza na marahil ay nakita rin niya sa  pamamagitan ng telebisyon. Nakita niya marahil kung ano ang naging pagtrato ng kapulisan sa kanyang mga kapamilya. Ibang usapin pa kung bakit nga ba hinuli maging ang kapatid. Stupid moves by the Police!

Sabi nga ng katabi ko ngayon, ganyan daw talaga, kompetensya kasi ang pinairal ng mga network, pataasan ng rating at pagandahan ng coverage kahit alam naman nilang delikado. Dagdag pa ni Kara David sa kanyang tweet na higit pa sa pagiging mamamahayag nila ay ang pagiging normal na tao nila kaya dapat raw inuna ang pagsasaalang alang ng kaligtasan ng mga biktima kaysa sa pagkuha at pagrereport ng mga pangyayari na alam naman nilang magpapalala sa sitwasyon.

Ayon naman sa ibang pahayag ng mga media ay ginawa lang naman daw nila ang trabaho nila at responsibilidad na ng kapulisan kung paano sila babalaan sa mga bagay na dapat hindi nila gawin. At madali naman daw silang kausap. Patunay nga daw niyan ay mabilis naman silang sumusunod sa kung ano ang pinapagawa sa kanila doon. Nang pinapatay sa kanila ang ilaw, pinatay naman daw nila. Nang sila ay pinalayo, lumayo naman sila. Kaya kamalian na daw ng mga pulis ang nangyari.

Marahil ay tama naman ang punto ng ibang media, at totoo din namang madali naman silang sumunod sa mga derektiba sa kanila. Ngunit meron din namang mga bagay na kahit hindi na sayo sabihin ay dapat alam mo na. Lalung lalo na sa sitwasyong kitang-kita namang palpak ang mga diskarte ng kapulisan (nakakahiya). Ang problema nga ay nangibabaw pa rin ang kaisipang kailangan ninyong manguna sa iba kaysa sa kaligtasan ng mga biktima. Aminin nyo na! Nasa isip nyo kasi, kailangan nyong mauna sa ibang network, makakuha ng mga footage na kayo lang ang mayroon at iba pa na mag-aangat sa network na kinabibilangan nyo. Ang punto pa rin, trabaho ang inisip nyo imbes na ang responsibilidad nyo bilang mamamayang dapat inuuna ang kaligtasan ng kapwa bago ang sarili.

Ganon pa man, sana sa susunod ay maging responsable na tayo sa ating mga tungkulin. Nakakalungkot lang kasi na sa ganitong panahon ay wala pa rin tayong ibang iniisip kundi ang paano tayo kikita. Nakakahiya na pinagkakakitaan mo ang kamatayan ng iba! Tama ba?

Click here for the source of the guidelines. (Hindi ito opisyal na guidelines)